Ładunki znanych w przyrodzie obiektów są "skwantowane", co oznacza, że mogą przyjmować tylko wartości ściśle określone (inaczej mówiąc: nie mogą one jednak pochodzić spomiędzy dwóch najbliższych siebie możliwych wartości). Formułując tę myśl jeszcze inaczej: ładunki występują tylko w ściśle określonych porcjach. Tą najmniejszą porcją ładunku jest tzw. ładunek elementarny, oznaczany najczęściej literą e.

Najważniejsze w przyrodzie cząstki mają właśnie ładunki równe (z różnym znakiem) ładunkowi elementarnemu:

	elektron - ma ładunek -e
	proton - ma ładunek +e
	neutron - ma ładunek zero (jak sam nazwa wskazuje jest "neutralny")

Kationy i aniony - ładunki na sposób chemiczny

W elektrochemii ładunki powiązane są jonami. Jon stanowi przekształcony atom, lub cząsteczka, tak że zyskuje on(a) różny od zera ładunek elektryczny. W większości sytuacji jony pojawiają się w elektrolitach (choć spotyka się też jony np. w gazach).

Jony występują w dwóch rodzajach zależnych od znaku ładunku:

	kation - jon o dodatnim (+) ładunku elektrycznym - np. jon wodorowy H⁺
	anion - jon o ujemnym (-) ładunku elektrycznym - np. jon OH^-

Jony w elektrolicie poruszają się w kierunku elektrod. Ich nazwy pochodzą od nazw jonów:

	katoda - jest elektrodą ujemną, bo przyciąga (dodatnie) kationy;
	anoda - jest elektrodą dodatnią, bo przyciąga (ujemne) aniony.

Informacje dodatkowe

Definicja jednostki ładunku elektrycznego odbywa się pośrednio, w oparciu o jednostkę natężenia prądu - amper i jednostkę czasu - sekundę. Więcej informacji na ten temat znajduje się w rozdziale natężenie prądu.