| Teoria względnościdla psychologów
   | Zjawiska einsteinowskiego świataRelatywistyczne wydłużenie czasu (nazywane też
        „dylatacją” czasu) i skrócenie długości (określane
        przez fizyków jako skrócenie Lorentza) nie są jedynymi
        „dziwnymi” efektami zachodzącymi przy prędkościach
        bliskich prędkości światła. Jest to dość zrozumiałe, bo skoro
        podstawy postrzegania zjawisk – czas i przestrzeń ulegają
        modyfikacji, to wszystko co od nich zależy, też będzie się
        transformować inaczej, niż byśmy to sobie początkowo wyobrażali.  W rezultacie innego spojrzenia na czas i przestrzeń
        przestaje obowiązywać większość klasycznych wzorów opisujących różne
        zjawiska. Zmienić trzeba m.in.: 
          |  | Klasyczne prawo dodawania prędkości – okazuje się,
            że dwa obiekty poruszające się naprzeciw siebie z prędkościami
            bliskimi prędkości światła, nie dają prędkości zbliżania się
            (obserwowanej w jednym z tych układów) większej niż prędkość
            światła. |  |  | Transformacja przyspieszenia – ponieważ prędkość
            ulega modyfikacji w układach szybko poruszających się, to i
            przyspieszenie z tej prędkości wynikające, zachowywać się będzie
            w nowy sposób. |  |  | Transformacja energii i pędu – tu dochodzimy do słynnego
            wzoru E = mc2. Jego konsekwencje wykraczają daleko poza
            dywagacje u kogo zegarek się późni, a u kogo nie. W oparciu o to
            proste równanie można wyjaśnić tak fantastyczne efekty jak:
            istnienie antymaterii, wybuchy jądrowe, produkcję energii w
            gwiazdach, a nawet powstawanie wszechświata. |  |  | Spojrzenie na grawitację. Zjawiska które do tej pory omawiałem
            wynikają z tak zwanej „szczególnej teorii względności”,
            czyli ograniczonego przypadku teorii względności zajmującego się
            wyłącznie układami inercjalnymi. „Ogólna teoria względności”
            rozszerza naszą możliwość tłumaczenia zjawisk o układy
            nieinercjalne, a co za tym idzie także o zjawiska w polu
            grawitacyjnym. Ogólna teoria względności jest bardzo trudna
            matematycznie ponieważ posługuje się m.in. pojęciem tensora
            – obiektu zawierającego w sobie wiele danych na raz (w OTW
            rozpatruje się m.in. tensory o 256 składowych). Dlatego teoria ta
            jest dostępna jedynie dla prawdziwych matematycznych
            „twardzieli”. |  |  | i wiele innych - np. w inny sposób traktowana jest masa, moment
            bezwładności, moment pędu itp... |    |