Teoria względności
dla psychologów

 

Klasyczne prawo dodawania prędkości

W naszym normalnym świecie obowiązuje tzw. klasyczne prawo dodawania prędkości. Np. jeżeli Staś jedzie na rowerze z prędkością 8 m/s, a goni go Jaś z prędkością 12 m/s, to prędkość Jasia względem Stasia wynosi 4 m/s.

W przypadku gdyby Jaś jechał naprzeciw Stasia, to ich względna prędkość byłaby sumą prędkości względem podłoża i wynosiłaby 20 m/s. Z tą prędkością Jaś zbliża się do Stasia, a Staś do Jasia.

Podobna sytuacja miałaby miejsce, gdyby Jaś próbował dogonić muchę poruszającą się z prędkością 15 m/s:

W przypadku gdy mucha zbliża się do Jasia prędkość względna wyniesie 18 m/s:

A co klasyczne prawo dodawania prędkości ma wspólnego ze światłem?

- Otóż okazuje się, że światło nie podlega, opisanemu wyżej, klasycznemu prawu dodawania prędkości. Tak jest i już – stwierdzono to doświadczalnie (patrz dalej Doświadczenie Michelsona - Morleya).