Energia wewnętrzna 
 Energia
wewnętrzna jest to jakby suma energii ciała oddana do dyspozycji
zjawisk cieplnych. Składa się ona więc przede wszystkim z energii
kinetycznej ruchu cząsteczek (czyli od temperatury)
oraz energii wiązań międzycząsteczkowych.
Piszę „przede wszystkim” bo w pewnych sytuacjach do głosu
mogą dojść dodatkowe energie (np. pola magnetycznego, chemiczna, jądrowa),
które potrafią zaburzyć ten prosty obraz. Jednak w typowych przypadkach
mamy do czynienia z powyższymi dwoma podstawowymi energiami.
Energia wewnętrzna ma ścisły związek z temperaturą
- im większa jest energia wewnętrzna, tym większa będzie temperatura
ciała (w zdecydowanej większości przypadków, choć mogą się zdarzyć
bardzo nieliczne wyjątki od tej reguły).
Dla rozrzedzonych gazów jest to zależność ścisła -
temperatura wzrasta dokładnie w takim stopniu jak energia wewnętrzna.
W przypadku cieczy i ciał stałych sprawa się nieco komplikuje. Tutaj
na energię wewnętrzną ma wpływ nie tylko temperatura, ale oddziaływania
między cząsteczkami. Wpływ tego ostatniego czynnika ujawnia się w
szczególności podczas przejść fazowych - zmian stanu skupienia (np.
topnienia, czy parowania.
Oznaczenie i jednostka energii wewnętrznej
Energię wewnętrzną zazwyczaj oznacza się literą U (duże U).
Jednostką energii wewnętrznej jest dżul (J), co jest oczywista, jako że
jest to jednostka wszystkich rodzajów energii.
[U] = J
Więcej na temat zmian energii wewnętrznej znajduje się w rozdziale:
I zasada termodynamiki. |