Praca w termodynamice, czyli energia przekazywana makroskopowo

Jak to zostało omówione w rozdziale poświęconym ciepłu, zmiana energii wewnętrznej ciała może odbywać się przez podgrzanie, czyli drogą mikroskopową, niewidoczną dla oka.
 Jednak ciepło nie jest jedynym sposobem zmiany energii wewnętrznej ciała. Istnieje sposób konkurencyjny, a nazywany jest pracą

Praca tym różni się od ciepła, że można ją najczęściej zobaczyć gołym okiem – związana jest z nią siła i ruch (przesunięcie) jakiegoś większego obiektu (obiektu makroskopowego). 

Przykłady:

W hamującym samochodzie rozgrzewają się opony - praca hamowania jest zamieniana na - energię cieplną - energię wewnętrzną.
Gwóźdź uderzany młotkiem ze sporą siłą też staje się wyraźnie cieplejszy od otoczenia - praca powoduje przyrost jego energii wewnętrznej.
Podczas pompowania powietrza w pompce rowerowej tłok spręża (i jednocześnie rozgrzewa) powietrze.
Podczas wiercenia otworów wiertarką, wiertło silnie się nagrzewa - tutaj praca wiertarki jest zamieniana na energię wewnętrzną wiertła i materiału w którym wiercimy otwór.
W słynnym doświadczeniu Joule'a energia poruszających się łopatek była zamieniana na ciepło mieszanej przez te łopatki rtęci.

Pracę w mechanice określamy jako iloczyn siły i przesunięcia, i definicja ta ma oczywiście też zastosowanie w termodynamice. Jednak w tym dziale najczęściej interesujący jest wpływ pracy na energię wewnętrzną ciał, czyli zwykle skutek cieplny pracy.

Więcej informacji na temat wpływu pracy na energię wewnętrzną znajduje się w rozdziale: I zasada termodynamiki

Jestem trollem. A jak Tobie na imię?