Co wynika praktycznie z zasady zachowania energii?

Teraz wyjaśnimy co z powyższych sformułowań wynika.

Załóżmy, że rozpatrywany przez nas układ posiada tylko dwa rodzaje energii: energię kinetyczną i potencjalną.

Wtedy, z faktu, że wzrosła energia kinetyczna, możemy od razu wywnioskować o zmaleniu energii potencjalnej - bo suma tych dwóch składników musi być stała. I w ten sposób zazwyczaj stosuje się w zadaniach zasadę zachowania energii - jeśli znamy całkowitą energią w pewnym momencie, a następnie tylko jeden ze składników w innym momencie, to możemy obliczyć wartość tego brakującego składnika.

 

 

Jeżeli więc znamy energię kinetyczną i potencjalną w momencie A - np.:
EkA = 200 J
EpA = 100 J

A w momencie B znamy tylko energię kinetyczną - np.:

EkA = 120 J

To wiedząc, że obie energie mechaniczne są równe, będzie można znaleźć energię potencjalną w B:

EmechA = EmechB

EkA + EpA = EkB + EpB

 200 J + 100 J = 120 J + EpB

 Stąd łatwo można wyliczyć, że

EpB = 180 J

Znając zaś tę energię, można (ze wzoru Ep = mgh), obliczyć wysokość ciała w punkcie B.